3.Majta tu popcorn i bąćta cicho, bo ktoś tu chce se pooglądać!

Paulina :      

Obudziło mnie głośne pukanie do drzwi. Niechętnie zwlokłam się z łóżka i poczłapałam się do nich.

- Czego? – spytałam zaspana, nie widząc kto stoi przede mną.

- Jakie miłe przywitanie – powiedziała Julka, wchodząc do pokoju. Po chwili stała już na jego środku, rozchylając ręce chcąc mnie przytulić. Podniosłam jeden kącik ust i mocno się do niej wtuliłam.

- Coś się stało? – spytałam przecierając ręką oczy.

- A coś się miało stać? To już nie można do koleżanki przyjść w odwiedziny?!

- Oczywiście, że można, ale dlaczego o szóstej nad ranem?! – krzyknęłam, siadając na łóżku.

- Oj tam, oj tam nie mogłam spać. – odparła wyszczerzając rząd białych zębów. – Wyczuwam jakoś chemię pomiędzy tobą , a Zibim. – zaczęła charakterystycznie poruszać brwiami. Spojrzałam na nią wzrokiem „WTF?!”. – No, a nie ?

- Nie, jesteśmy tylko przyjaciółmi – i tak całe dwie godziny spędziliśmy na obgadywaniu poszczególnych siatkarzy. W końcu nadszedł czas na śniadanie. Pośpiesznie się ubrałam i razem z Julką wyszłyśmy z pokoju. Na korytarzu byli już chłopaki.

- A wy od rana już razem? – spytał Winiar szeroko się uśmiechając.

- Winiar, a ty tylko o jednym – odparł Krzysiu spoglądając na Miśka.

- Chodziło mi o pogawędki …

- Przy kawie …

- W jednym pokoju …

- Chłopaki! – krzyknęłam. – My tylko rozmawialiśmy i nic więcej.

- Ok, jak sobie chcecie – powiedział Misiek, podnosząc ręce na wysokość twarzy, dając nam do zrozumienia, że się poddaje. Zeszliśmy na dół do stołówki. Usiedliśmy przy stole znajdującym się na końcu sali. Siadłam pomiędzy Winiarem a Bartmanem. Naprzeciwko mnie siedział Nowakowski, a obok Julka. Na stole już było przygotowane śniadanie. Chłopaki rzucili się na jedzenie jak stado bydła. Kiedy „ruch przy stole” się trochę uspokoił sięgnęłam po razowy chleb i posmarowałam go masłem. Tak wyglądało, według mnie, pożywne śniadanie.

- Nie za cienko pani doktor? – spytał Krzysiu zapychając się jajecznicą.

-Mi tyle starczy, panie Ignaczak – odpowiedziałam pokazując mu rząd białych zębów. Przez cały czas Krzysiek opowiadał te swoje słynne „suchary”, dla tego trudno było cokolwiek zjeść w całości. Po upływie pół godziny miałam już dość, dlatego wstałam ze stołu i odniosłam swój talerz do okienka i serdecznie podziękowałam. Chwilę potem zrobił to Bartman, potem Kurek, a potem reszta siatkarzy, w tym również Julka. Szybkim krokiem ruszyłam do swojego pokoju, lecz Zibi szybko dogonił mnie na schodach.

- A może na mnie zaczekasz? – spytał oburzony atakujący.

- Marze tylko o tym, aby czym prędzej położyć się na łóżku, więc odpowiedź brzmi nie – uśmiechnęłam się szeroko i spojrzałam w jego stronę.

- Chyba sobie żartujesz. – parsknął. – Idziemy teraz do mojego pokoju grać w karty.

- Zaraz jest trening, więc długo sobie nie pogracie.

- W sumie to racja. Widzimy się na siłowni! – pożegnał się i wszedł do swojego pokoju. W końcu mogłam odpocząć. Lecz spokój nie trwał długo. Do pokoju jak oparzony wparował Kuraś.

- Paula, gramy w karty, idziesz?

- Nie mam teraz ochoty, a poza tym to przecież niedługo macie trening – Kurek spojrzał się na mnie i zrobił „smutne oczy”. – Bartek daj spokój.

Zamknęłam się w pokoju w celu „odprężenia”. Nagle, znowu, usłyszałam głośne pukanie do drzwi.

- Kurwa co znowu – otworzyłam szeroko oczy, ponieważ przed drzwiami stał Sokal. Wybełkotałam przeprosiny, a on tylko się uśmiechnął i wręczył mi papiery, które miałam uzupełnić. Tak mi się tylko zdaję, że zrobiłam chyba dobre pierwsze wrażenie. Zabrałam się za uzupełnianie. Przynajmniej, żaden z chłopaków mi nie przeszkadzał, ponieważ przebywali aktualnie na siłce. 

Julka :

Graliśmy u nas w pokoju w pokera. Gra nie trwała za długo, ponieważ trzeba było iść na siłownie. Tego najbardziej się obawiałam.

Kiedy chłopaki ulotnili się w pokoju, chwyciłam strój i ruszyłam w stronę łazienki.

- Wiesz, że jestem chłopakiem i możesz przebierać się w pokoju – odparł Zibi ściągając koszulkę.

- Wiesz to tak z przyzwyczajenia – próbowałam się jeszcze jakoś wybronić. Bartman spojrzał na mnie z dziwną miną i podniósł kciuk w górę. Weszłam do łazienki i miałam ochotę walnąć się z całej siły w twarz. Boże, on jest takim przystojnym siatkarzem, a ja robię z siebie downa. Tak szczerze mówiąc, to zawsze najbardziej podobał mi się Nowakowski. Coraz ciężej było mi  udawać kogoś innego. Szybko się przebrałam i wyszłam z łazienki. Na łóżku siedział Zbyszek, w dalszym ciągu się przebierając.

- Gdzie ja do cholery, mam spodenki?! – krzyczał latając po całym pokoju w samych gaciach.

- Przecież w walizce masz – odpowiedziałam mu wskazując na niebieską walizkę leżącą w kącie.

- A no faktycznie – odpowiedział, sięgając po spodenki i wciągając je na siebie. Stałam przy drzwiach i czekałam, aż się zbierze. Kiedy był już gotowy wyszliśmy z pokoju. Dołączyliśmy do Ziomka i Pita, którzy byli parę metrów przed nami.

- A Paula nie idzie? – spytał przejęty Zbyszek.

- A co ty taki zatroskany? – spytałam uśmiechając się do niego. Siatkarz nie wiedząc co odpowiedzieć, spalił buraka i nie odzywał się przez resztę drogi. Po kilkuminutowym marszu dotarliśmy na siłownie, gdzie byli już wszyscy siatkarze.

- Kaniu, podniesiesz tę sztangę? – spytał Kubiak. Kompletnie nie wiedziałam co powiedzieć, przecież każdy wiedział, że tego nie podniosę. – Nie no dobra, oszczędzę cię. Piter też nie podniesie.

- Jak nie podniosę, jak nie podniosę?! – spytał oburzony Piotrek z lekko uniesionymi rekami.

- A ty co masz wrzody pod pachami? * – spytał Ignaczak na co cała sala ryknęła śmiechem.

- Chyba ty – dodał Piter robiąc dziubek i marszcząc oczy.

-To podnieś – powiedział Winiar.

- Dobra, nie podniosę – powiedział smutno Piter, spuszczając głowę w dół.

Jedynym sprzętem jaki wydawał mi się na odpowiedni dla mnie to bieżnia. Włączyłam ją i zaczęłam biegać. Trenowałam tak dość dużo czasu, a przez resztę to już próbowałam zrobić jakiekolwiek ćwiczenie porządnie. Na szczęście, każdy z siatkarzy zajmował się sobą, a ten trening minął wyjątkowo spokojnie. Po kilkugodzinnym wysiłku fizycznym udaliśmy się do pokoi. Weszłam pierwsza do łazienki i wzięłam szybki prysznic. Po chwili byłam już czysta, świeża i pachnąca. Po mnie wszedł Zbyszek, a ja powaliłam się na łóżku. Za chwilę wyszedł i on.

Nadszedł czas na obiad. Wyszliśmy z pokoi i jak zwykle zebraliśmy się w stołówce. Na obiad na pierwsze danie był rosół, a na drugie „mielony z ziemiaczkami” jak ujął to Krzysiu. Śmiechom nie było końca. Po zjedzeniu posiłku, wszyscy rozeszli się po pokojach.

- Idę do Pauliny – powiedział Zibi, wychodząc z pomieszczenia. Nie mając co robić poszłam do pokoju Ziomka i Igły, gdzie miała rozegrać się gra w pokera.

 Paulina :

Siedziałam na łóżku uzupełniając ostatnią kartkę. „Skończyłam” powiedziałam do siebie i odłożyłam papiery na stoliku obok, a sama położyłam się na łóżku. Niechętnie z niego wstałam i poszłam do pokoju Sokala. Zapukałam i oddałam popisane kartki. On tylko podziękował i pożegnał się ze mną. Niechętnie wróciłam do siebie do pokoju i rzuciłam się na łóżku. Odpoczynek przerwało mi pukanie do drzwi.

- Proszę – przez chwilę pomyślałam, że oni nigdy nie dadzą mi spokoju. Do pomieszczenia wszedł Zbyszek i usiadł obok mnie na łóżku. Spojrzałam się na niego i wyszczerzyłam się.

- Coś chcesz? – spytałam z niechęcią.

- Tak tylko przyszedłem. Tyle czasu odpoczywałaś, to pomyślałem, że się nudzisz.

- Uzupełniałam papiery, więc za dużo odpoczynku to ja nie miałam – odpowiedziałam przecierając twarz rękoma.

Przez chwile było zupełnie cicho, lecz mi to nie przeszkadzało. Wprost przeciwnie, dzięki temu mogłam w spokoju odpocząć.

- No powiedz coś bo nudno, no. – przerwał ciszę Zbyszek.

- Odpoczywam.

- Czyli chcesz żebym wyszedł? – spytał, nie przestając na mnie patrzeć.

- Jeśli chcesz to zostań. 

- Idziemy się przejść?- spojrzałam na niego z niedowierzeniem. – No idziemy?

- Chce ci się?- pokiwał głową na znak, że chce. – To może kogoś ze sobą weźmiemy?

- Nie ufasz mi?

- Znamy się od niedawna, więc nie za zbytnio.

Spojrzał na mnie i szeroko się uśmiechnął. Wyszliśmy z pokoju, a za chwile byliśmy już na dworze. Zaczęliśmy iść w stronę pobliskiego lasu. Przez cały czas rozmawialiśmy. Zbyszek co chwile wypytywał się o mnie, co trochę denerwowało. Po chwili rolę się odwróciły. Po kilkunastu minutach zapadła głucha cisza. Byliśmy już w drodze powrotnej kiedy to Zibi objął mnie w pół. Odchrząknęłam i powoli ściągnęłam jego rękę ze swojego ciała.

- Za szybko? – spytał, zatrzymując się i stając przede mną.

- Nie, to znaczy – zatrzymałam się na chwilę. – chyba tak.

- W porządku.

Przez resztę drogi nie odzywaliśmy się do siebie. W końcu dotarliśmy do ośrodka. Spóźniliśmy się na kolacje , dlatego poszliśmy do pokoju Łukasza i Krzyśka. Chłopaki w dalszym ciągu grali w karty. Po naszym przyjściu, nie brakowało docinków na nasz temat, mimo wszystko, każdy dobrze się bawił. Kiedy to siatkarzom znudziło się granie w karty, postanowili że obejrzą jakiś film.

- To u kogo oglądamy? – spytał wesoły Bartek uruchamiając laptopa.

- Nie możemy tutaj? – odpowiedział pytaniem na pytanie Misiek.

- Ja już idę do siebie, jestem wykończona – pożegnałam się z chłopakami, pomimo tego, że nalegali abym została.

Wróciłam do swojego pokoju i ruszyłam do łazienki. Brałam dość długą kąpiel, ale po upływie dwudziestu minut wyszłam i położyłam się pod kołdrą. Światło było już zgaszone, a ja miałam zamknięte oczy, aż tu nagle … BU! Winiarski, Kurek, Bartman, Nowakowski, Żygadło, Kaniewski i reszta chłopaków wchodzi do mojego pokoju.

- Chyba wam się coś pomyliło. – powiedziałam siadając na łóżku. – Mam ochotę pospać, więc jakbyście mogli wyjść to byłabym bardzo wdzięczna.

- Nie – powiedział surowo Kurek, a po chwili zaśmiał się.

Bartek ustawił laptopa przed nami na komodzie i włączył American Pie. Wszyscy rozsiedli się po całym pokoju, aby mieć jak najlepszy widok.

- Eeej … No ja chce spać!

- Czy ktoś ci broni? – spytał Misiek kładąc się obok mnie i pokazując rząd białych zębów. Od razu spojrzałam na niego surowo, a ten odpowiedział na to uśmiechem.

- Chłopaki …

- Majta tu popcorn i bąćta cicho, bo ktoś tu chce se pooglądać! – powiedział surowo – w jego mniemaniu przynajmniej - Piter podając nam miskę z popcornem.

Przez cały film słychać było tylko głośne śmiechy. Kiedy w końcu seans dobiegł końca chłopaki się rozeszli, a ja mogłam w spokoju przenieść się do krainy snów.

* - przypadkowy pomysł mojej mamusi xD Boska jest, wiem! :*

 ***

 Siemka :). 

I oto mamy trzeci rozdział. No to chyba tyle na dzisiaj, raczej nie mam wam nic do powiedzenia. Miłego czytania :D.