1.Boże! Misiek wszystko w porządku?

Paulina:

Siedziałyśmy z Julką u niej w domu na łóżku objadając się żelkami. Co i raz do pokoju ktoś wchodził. A to jej mama się spytać czy nie jesteśmy głodne albo tata czy możemy być trochę ciszej.

- Siema dziewczyny. - Powiedział brat Julki, wychylając głowę zza lekko uchylonych drzwi.

- Cześć Michał. - Odpowiedziałam mu z uśmiechem na twarzy. Rozejrzał się po pokoju, popatrzył się na mnie i na Julkę, zaśmiał się i wyszedł. - Mam coś na twarzy może?

- Nie, a ja? - Spytała. Pokiwałam głową, dając jej do zrozumienia, że nie. – A propo, Michała to w końcu dostał się do kadry narodowej! – Wykrzyknęła unosząc ręce do góry po czym mocno uściskałam mnie.

- Naprawdę!? To super! Masz sławnego brata! – Odpowiedziałam jej zaraz po tym jak się od niej odsunęłam. - A ja dostałam pracę! – Odparłam, szczerząc do niej zęby.

- Serio? Gdzie?

- W kadrze .. - Nie zdążyłam dokończyć gdyż po pokoju rozszedł się głośny dzwonek telefonu. - Przepraszam – Odparłam po czym odebrałam telefon.

- …

- Tak przy telefonie.

- ...

- Tak.

- ...

- Przepraszam na chwilkę, sorry muszę się już zbierać. – Uśmiechnęłam się przepraszająco i wyszłam.

Julka:

Odpowiedziałam jej uśmiechem ale już tego nie widziała. Wyszła od razu i z tego wszystkiego zapomniałam jej powiedzieć, że robię malutki remont w moim pokoju. Sięgnęłam po puste opakowania po słodyczach i wyszłam z pokoju do kuchni. Wyrzuciłam śmieci i poszłam do pokoju brata.

- Hej – podeszłam do obrotowego krzesła, które stało przy biurku – pomożesz mi w remoncie?

- No zaraz – westchnął przechylając głowę do tyłu i patrząc na mnie.

- Ok. To czekam – odpowiedziałam i wyszłam. Po paru minutach przyszedł Michał. Kiedyś jego dziewczyna powiedziała, że wyglądamy praktycznie tak samo, nie licząc tego, że ja mam cycki a on nie no i mi nie rośnie broda jak jemu.

Na początku postanowiliśmy wynieść wszystkie meble z mojego pokoju. Misiek razem ze mną chwycił za biurko i powolutku doszliśmy do schodów a potem wszystko potoczyło się bardzo szybko. Wielki huk i krzyk Michała. Podbiegłam szybko do niego i kucnęłam obok.

- Boże! Misiek wszystko w porządku? Nie potrzebnie namawiałam cie na ten remont. Boże Misiek odezwij się! – krzyknęłam na niego.

- Zawieź mnie do szpitala. – spojrzał na mnie. Pomogłam mu wstać ale szybko upadliśmy z powrotem. Nakazałam mu poczekać na mnie i nie ruszać się z miejsca chodź wiedziałam, że i tak raczej tego nie zrobi. Pobiegłam szybko do taty, który razem z mamą siedzieli w ogrodzie i popijali lemoniadę. Tak więc z pomocą taty Michał szybko znalazł się w samochodzie i jechaliśmy do szpitala.

Okazało się że Misiek nieszczęśliwie złamał nogę. Dlaczego prosiłam go o pomoc?! Przecież dostał powołanie do kadry powinien siedzieć na dupie i nic nie robić dopóki nie znajdzie się w Spale! To wszystko moja wina teraz na pewno nie pojedzie! Będzie musiał wszystko odwołać a tak bardzo ciężko na to wszystko pracował!

- To moja wina – mruknęłam zakrywając twarz dłońmi. Siedziałam z Michałem w gabinecie i czekaliśmy kiedy lekarz skończy zakładać mu gips.

- Spoko. – Poklepał mnie po plecach – Najwyżej teraz będziesz musiała udowodnić trenerowi, że jesteś tak samo dobra jak ja – uśmiechnął się chytrze. Spojrzałam na niego zdezorientowana a moja mina wyrażała jakże piękne „WTF!” – No co! – Zaśmiał się – Jedziesz do Spały za mnie!

- No chyba sobie żartujesz! Myślisz, że co!? Że tam wszyscy są ślepi i nie zauważą, że jestem dziewczyną?

- Przebierzesz się i będzie ok. – śmiał się cały czas jakby nie widział żadnego tragizmu w tym wszystkim.

- Przecież tak o tym marzyłeś a ja to zepsułam. Powinnam zostawić cie w spokoju i sama zrobić ten remont i …

- Zamkniesz się w końcu? – Spytał rozbawiony. – Kamila pomoże ci się za mnie przebrać i pojedziesz za mnie na zgrupowanie podając się za mnie. Wiele razy mówili nam, że jesteśmy mega podobni a nie grałem z żadnym z chłopaków, którzy są powołani do kadry – uśmiechnął się. Wszystko miał już obmyślone jakby wiedział, że złamie sobie nogę i nie pojedzie.

- I ty uważasz, że to się uda? – spytałam z powątpieniem. – Chyba uderzyłeś się jeszcze w głowę – powiedziałam dotykając jego czoła sprawdzając czy może nie ma gorączki i nie majaczy. Ale czoło miał zimne.

- Jak najbardziej – wyszczerzył się. Westchnęłam ale nie mam zamiaru się z nim o to teraz kłócić. Przemówię mu do rozumu w domu.

Niestety nie udało mi się przemówić temu głąbowi do rozumu i siedziałam właśnie na krześle fryzjerskim i Kamila – zaprzyjaźniona fryzjerka – ścinała moje piękne włosy, które musiały być identyczne co mojego brata. Po paru minutach miałam krótką fryzurkę, Kamila wzięła mnie na zaplecze i pomogła się przebrać w ciuchy brata przy czym obandażowała mi piersi.

Na sam koniec stanęłam obok brata a ludzie w salonie mieli ocenić czy jestem do niego podobna okazało się że tak i to bardzo a fakt, że jesteśmy bliźniakami tylko pomógł. Michał pokazał mi jak mam chodzić i poradził jak mam się zachowywać w towarzystwie chłopaków. Resztę dnia uczyłam się mówić jak on. Pod koniec dnia zachowywałam się, mówiłam i byłam moim bratem. Pozostawał tylko fakt ogolonych nóg i braku zarostu na twarzy ale miałam mówić, że: o nogach przegrałam zakład a o twarzy, że golę się bardzo często.

Wieczorem spakowałam do torby ubrania brata. Następnego dnia rankiem zjadłam z rodziną śniadanie a zaraz po nim pożegnałam się z nimi i ruszyłam w drogę do samochodu. Brat dawał mi jeszcze jakieś wskazówki i powtarzał, że wszystko się uda i że wszystko będzie dobrze. Pokiwałam głową, cały czas wątpiłam w jego plan ale musiałam mu wierzyć. Skoro tak mówi to pewnie tak będzie. Wsiadłam do samochodu, pomachałam jeszcze rodzicom i bratu i odpaliłam samochód. Spało powitaj w swoich progach dziewczynę udającą chłopaka, która ratuje karierę reprezentacyjną brata. Tylko i wyłącznie na jego życzenie. Pamiętaj o tym!


***
Blog założony z nudów. Mam nadzieję, że wam się spodoba, piszcie w komentarzach bo to daje dużą motywacje. Blog i pierwszy rozdział nie powstałby bez wielkieeeej pomocy mojej siostry. Dziękuję ci :* . Jesteś wielka!!