13.TY! JAK MOGŁEŚ?! TY KANIBALU!

- Wszem i wobec ogłaszam że już jesteśmy- powiedział Zbyszek wchodząc do pomieszczenia, w którym gnieździli się siatkarze. Usiadł wygodnie, na wolnym miejscu na podłodze, a ja że nie było innego miejsca, usiadłam obok niego.

- Ogłaszam wszem i wobec że widzimy- powiedział Piotrek wyjmując z reklamówki paczkę chipsów.- Spokojnie jemy dopiero pierwszą, bo jak już wcześniej wspomniałem musimy na was poczekać bo w gruncie rzeczy, wy również za ten towar płaciliście, a było by głupio gdybyśmy jedli bez osób, które się na zakupy składały- wymądrzał się Pit, trzymając paczkę w dloniach.

-Piotrek, po pierwsze to Igła to mówił, a po drugie to jako pierwszy się na to rzuciłeś, mówiąc, że skoro nie przyszli to ich problem- poprawił go Winiar, patrząc w jego stronę.

- Ja to zapamiętałem jakoś inaczej- odparł Pit, lekko zawstydzony.- Dobra mniejsza-większość, to ja otwieram.

- Tylko postaraj się cicho, bo Andrea może przechodzić- ostrzegł go Możdżon. Pewnie by nie usłyszał, ale ostrożności nigdy za wiele! Kapitan coś już pewnie o tym wie.

- Dobra-rzucił i zaczął otwierać paczkę. Tsztsztsztsztstzstz…

- PIT TO MIAŁO BYĆ CICHO!- krzyknął na niego Jarosz, który przerwał hałas, spowodowany otwieraniem paczki.

- No a nie było?- zapytał Piotrek, któremu Igła wyrwał paczkę z ręki. Szybkim ruchem ją otworzył i położył na środku, a wszyscy usiedli wokół niej.

- Ej, a my będziemy jeść tylko tak same chipsy?- spytał nagle Łukasz, a my wszyscy spojrzeliśmy na niego.

- A co? Chcesz jeszcze frytki?- zażartował Guma, a inni tylko wodzili oczami, a to na Łukasza, a to na Gumę.

-Nie chodzi mi o to kretynie! Nie gramy w nic?- przeleciał po wszystkich oczami.

- No możemy pograć w butelkę- zaproponował Kosa.

- Noo, tylko w tym rzecz, że nie mamy butelki.

- No jak to nie!- krzyknął Winiar, który zdjął swoją skarpetkę i rzucił ją prosto w twarz Zbyszka.- Hehehehe… wylosowałem cię. Pytanie czy zadanie?

- Baranie!- krzyknął rozzłoszczony odrzucając skarpetkę.

- Nie ma czegoś takiego!- krzyknął, a Zbyszek rzucił się na Winiara, a ten zamiast krzyczeć śmiał się. Zbyszek walił go lekko pięściami w brzuch, głowę i… te inne. Raz to on leżał na Michale, potem on na nim, i tak znowu. W końcu się ogarnęli i usiedli z powrotem na swoich miejscach.

- Czekaj mam pomysł!- krzyknęłam.- Pit idziesz ze mną!

Pobiegłam z Pitem w odpowiednie miejsce i szybko wróciliśmy do pokoju.

- Gdzie Pit?- spytał Rucek, gdy tylko weszłam do pokoju. No właśnie, weszłam, sama a Pita nie było.

- Ty wiesz, że nie wiem- powiedziałam i zaraz po tym do pokoju prędko wleciał na maksa zdyszany Piotrek.- Gdzie ty byłeś?

- No bo, ja poleciałem na chwilę do Pauli, bo chciałem wziąć klucz od pokoju, bo zapomniałem telefonu, no i ja jestem już przed pokojem i słyszę, jakby ktoś stękał. No i ja wchodzę do tego pokoju, a tam Paulina robi Bartkowi…- przerwał zdyszany, ciągnąć wszystko na jednym wydechu.

- Co mu robi?! Co mu robi?!- dopytywali zainteresowani siatkarze.

- No masaż mu robi!- Taa… entuzjazm chłopaków od razu opadł.- No i Michał miał na mnie czekać, no ale nie poczekał, a ja se biegłem taki samotny, do was.

- Aha. A gdzie ty w ogóle tak byliście?- spytał Kubi.

- No na stołówce. I poprosiliśmy od tej miłej pani…

- Eli?- poderwał się nagle Winiar.

- No Eli- odpowiedziałam, zupełnie nie wiedząc o co mu chodzi.

- To nie jest miła!

- No dobrze. To byliśmy na stołówce u niemiłej pani Eli, no i poprosiliśmy żeby pożyczyła nam ogórek. A ona tylko na nas dziwnie spojrzała, dała go nam i powiedziała że możemy go sobie zostawić.- dokończyłam, a chłopaki ryknęli śmiechem, zupełnie nie wiedziałam o co im chodzi… aaaaaaa, zboczeńcy jedni!

- A tak na marginesie, to po co nam ten ogórek?- pytał przez śmiech Bartman.

- Na pewno nie do tego, o czym myślisz!- spojrzałam na niego.- No jak nie mamy butelki, to pokręcimy ogórkiem!

- To od dzisiaj to nie jest butelka, tylko ogórek!- krzyknął ni z tond ni z owąd Łukasz.

- Taaa… to co gramy?- powiedziałam siadając na swoim miejscu, kładąc przez sobą ogórek.- Ja pierwszy.- krzyknęłam. Po kolei zadawaliśmy sobie pytania i wymyślaliśmy głupie zadania. Po chwili zaczęliśmy jeść chipsy. Pit, przez przypadek upuścił jednego z nich.

- Nieeee!!!- wydarł się na cały głos.- Stary nie umieraj! Żyj, oddychaj!

- Piotrek daj spokój to tylko chips- uspokoiłam środkowego, a ten nie dawał za wygraną.

- Nie! To był mój przyjaciel! Co z tego że znaliśmy się tylko 3 sekundy zaraz po otworzeniu paczki, ale to mój przyjaciel! Zrobię mu usta-usta!- krzyknął nachylił się nad chipsem położył na  nim swoje dwa palce wskazujące i zaczął naciskać.- Nie! Połamałem go! Już nigdy mi tego nie wybaczy! Położę go tu niech spoczywa w spokoju.- powiedział smutny i położył go na opakowaniu z dala od innych. Nagle do pokoju weszli Paulina z Bartkiem.

- O macie chipsy!- powiedział Bartek i chwycił za jednego z nich. Biedny jeszcze nie wiedział, że zjadł przyjaciela Piotrka.

- TY! JAK MOGŁEŚ?! TY KANIBALU!- zaczął na niego wrzeszczeć, a Bartek zupełnie nie wiedział o co chodzi.

- Ale co…

- Zjadłeś mojego przyjaciela downie!

- Piotrek, ale nie przeklinamy- uspokoił go Igła jakże kojącym głosem.

- Ale on mi zjadł przyjaciela- powiedział udając płacz. Podszedł do Pauli, usiadł obok niej, położył jej głowę na kolanach i zakrył twarz dłońmi. Paulina zaczęła go głaskać po włosach.

- Stary, zjadłeś mu przyjaciela- powiedział Zati, jakby Bartek popełnił najgorsze przestępstwo świata.

- Ale przecież ja nic nie zrobiłem!- powiedział na swoją obronę.

- Dla mnie to chore, ale wiedz że Piotrek tak łatwo ci tego nie popuści- rzucił Winiar, a Bartek wywalił oczy i głośno przełkną ślinę.

- Cholera, nie dobrze.

***

Witajcie! Rozdział dopiero dzisiaj bo nie miałam internetu ;c Tak sobie myślę i wymyśliłam że rozdziały są dodawane nieregularnie, dlatego będą pojawiać się w soboty, ale mogą być czasami co dwa tygodnie. Przepraszam że krótki, ale szkoła robi swoje, i przepraszam za błędy :) Rozdział moim zdaniem jest beznadziejny i kompletnie nie wyszedł ;c Ale mimo wszystko proszę o pozostawienie po sobie komentarza. Pewnie wiecie jak to cholernie motywuje. 

Życzę miłego czytania!

CZYTASZ + KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ!

P.S Nie wiem czy spostrzegliście że od jakiegoś czasu pisze "samą Julką". Wcześniej lepiej mi się pisało Paulą, a teraz nią. Piszcie w komentarzach czy wolicie więcej Julki czy Pauli, bo ja już się sama pogubiłam.